Dag 3. Zo. 1 juni. Buena Vista - Black Canyon of te Gunnison.

We hebben een paar dagen geen internet gehad, dus nu loaden we een aantal dagen tegelijk :)

Ook deze nacht was onrustig en kort. Het bed is best smal, we hebben een kussen wat eigenlijk geen kussen genoemd mag worden en het koelt nog best af dus het is fris. Om 5.45u zijn we beide wakker. Blijven liggen doen we niet: meteen eruit, volgen het welbekende ochtend ritueel en rond 7.45 zijn we op pad. Vandaag een mooie route naar het eerste nationale park van de vakantie: Black Canyon of the Gunnison. Beroemd om zijn zwarte afgronden en snelstromende rivier beneden in de canyon.
We rijden via een weg die ons brengt tot 11312 feet, wat bijna 4 km hoogte is. Het is fantastisch. Vlaktes met kleine riviertjes van smeltwater worden afgewisseld met besneeuwde bergen waar we doorheen rijden. We mogen een groot deel van de rit 50 tot 65 mph, maar vaak halen we net de 30.. Veel autos achter ons aan, die maar eens in de zoveel tijd mogen inhalen. We rijden de Monarch Pass, waar op de top de Continental Devide is. Dit betekent dat dit het punt is waarop als een regendruppel de ene kant op rolt deze eindigt in de Atlantic ocean; valt hij de andere kant op zou hij eindigen in de Pasific ocean. Er is een visitors centre en een skilift waarmee je naar de top van de berg kunt. Het is er goed koud, dus truien aan. Overal ligt sneeuw en we zien ook veel reclame onderweg voor skieen en snowboarden.
Na de Monarch Pass stoppen we bij de Safeway om nog een aantal boodschappen in te slaan. Op het lijstje staan een kussen, een bijl, nog wat eten en tabletten voor in het toilet. Als we de boodschapjes binnen hebben lopen we naar de camper, en kijken we trots naar ons campertje! Wat is het toch een grote he!
We pakken de autosleutel erbij en besluiten de boodschappen voorlopig in het grote vak achter de camper te plaatsen. Dit vak is te bereiken via een luik aan de buitenkant. Met een sleutel is deze ruimte af te sluiten. John maakt het luik open en kijkt mij aan.. 'Wat heeft Sylvia hier nu weer neergelegd!' terwijl we elkaar aankijken komen er een paar mannen aangelopen.. :|
Staan we bij de verkeerde camper! Haha! Wij uitleggen dat het sleuteltje er in paste en dat we ons vergist hebben. Al snel komen we erachter dat het Nederlanders zijn en gefascineerd bekijken we de sleutels van de campers. Alleen het sleuteltje van de luiken blijken hetzelfde te zijn. Onze camper werd geblokt door een vrachtwagen dus we zagen hun camper voor de onze aan. Bleek ons campertje toch niet zo lang te zijn als we even dachten ;)
Snel gaan we weer op pad, en rond 12u lunchen we bij de Subway. Hierna is het nog anderhalf uur rijden ongeveer, voordat we bij Black Canyon of the Gunnison aankomen. Hier kopen we bij de ranger een annual pass, waarmee we alle Nationale parken kunnen bezoeken. Kosten: 80 dollar, maar meer dan waard!
Eenmaal op de camping aangekomen trekken we de wandelschoenen aan voor een hike van 1 mile naar de Visitor centre. Eerst zien we op onze camping tafel een formulier geplakt zitten met daarop een waarschuwing voor zwarte beren. Blijkbaar dwalen ze dag en nacht over de camping op zoek naar lekkers.
Wat een fijne mededeling net voor een hike. Tijdens de wandeling heb ik dan ook flink de zenuwen. We lopen op een paadje, we zijn de enige en om ons heen niets anders dan bosjes, boompjes en aan één kant een afrond de canyon in. Ik zie het al voor me dat er ineens een beer uit de bosjes springt en dat ik van schik zo de canyon in donder..
John ligt natuurlijk helemaal in een deuk door mijn angsten. Als ik na een kwartier of wat vol met zenuwen voorop loop zie ik in mijn ooghoek ineens iets bewegen. Als ik naar beneden kijk zie ik een gifgroene slang naast mijn schoen kruipen.
:|
Ik schrik me een hoedje en maak een sprongetje. John snapt er niets van maar ziet al snel het groene diertje onder een bosje verdwijnen. Met een hartslag van 200 en een lachende John achter me zetten we snel koers richting het visitors centre. Hier kunnen de rangers me enigzins geruststellen met de mededeling dat de beren alleen schrikken als je er ineens bent, dus dat een klap in de handen, zeker bij een bocht, erg goed helpt de beren op afstand te houden. Wel zeggen ze erbij dat het een ander verhaal is met grizzly's.. Laten die nou leven in Yellowstone waar we over anderhalve week zullen zijn..ach. Misschien ben ik er dan aan gewend? Na het bezoek aan het visitors centre, erg leuk waar we een film over de canyon hebben gezien, zouden we eigenlijk dezelfde trails terug naar de camper moeten lopen, maar op mijn verzoek lopen we via de doorgaande weg.
Op advies van de rangers springen we in de camper en rijden we de south rim drive met verschillende uitzichtpunten. Erg mooi en indrukwekkend.
Eenmaal terug op de campingplek relaxen we wat, we lezen een boekje, we proberen de bijl uit op het hout dat we hebben gekocht.
Na een uurtje steekt john de bbq aan en haal ik de steak..
Een aantal minuutjes later eten we een verrukkelijke steak met een lekkere salade die we smiddags bij de subway hebben meegebracht en toast met kaas.
De bbq saus maakt het helemaal af.

Samengevat kunnen we stellen dat de weg die we vandaag hebben gereden, de Monarch Pass, voor ons op nummer 3 staat van tot nu toe mooiste wegen. Op 1 blijft de scenic byway 12 die we in 2012 hebben gereden, en op 2 highway 1 tussen San Francisco en Los Angeles.
Black Canyon of the Gunnison vinden we mooi, zeker de camping met de mooie vogels en eekhoorntjes, maar het staat niet in onze top 5 met mooiste plekken.

Morgen gaan we richting Canyonlands. Wederom een flinke rit, maar we verwachten weer veel pracht en praal!

Gereden afstand:151 en 15 mijl in het park
Tijd om er te komen: 6.15u
Overnachting: South Rim Campground
Temperatuur: tussen de 20 en 25 graden