Dag 24. Zo. 22 juni. Denver - Amsterdam

We hadden vanmorgen geen wekker gezet. Late check-out of niet, uitslapen konden we, want 12 uur was de vroegste check-out die we zouden hebben.
Rond 09.30u werden we wakker, na een nacht heerlijk te hebben geslapen in de grote bedden. We hebben heerlijk lang gedoucht en zijn toen naar de lobby gegaan om te vragen of de late check-out een mogelijkheid was. Ze kon ons een uur extra geven zoals we al dachten. Prima!
Toen weer met de lift naar de skybox, waar het restaurant zit om te gaan ontbijten. Geen buffet maar van de kaart: John een Amerikaans ontbijt met aardappeltjes, toast, bacon en scrambled egg. Ik toast met bacon en vers fruit. Beide met wat flinke koppen koffie en we konden er voorlopig tegenaan.
Na het eten waren we van plan te gaan zwemmen, dus wij weer naar beneden met de lift. Alleen een buiten zwembad die overigens heerlijk warm aanvoelde. Helaas hingen er grote donderwolken boven Denver dus we hebben het zwemmen toch maar overgeslagen. Rond 11 uur waren we weer op de kamer waar we wat tv hebben gekeken en de laatste spullen hebben ingepakt. Op tv zagen we dat de storm die deze middag over Denver zou trekken, hevige wind en heftige regen/ hagel buien zou veroorzaken. We hopen maar dat de vlucht op tijd vertrekt en dat we geen last hebben van deze storm!
Om 12.45 hebben we alle spullen verzameld en zijn we naar de lobby gegaan om uit te checken. De mevrouw achter de balie bevestigde onze verwachting dat er in het centrum een bus vertrekt die op het vliegveld eindigt. De shuttle kan ons niet helemaal naar het vliegveld brengen omdat dat te ver weg is, maar wel kan hij ons naar de bushalte brengen. Dat is fijn, want een taxichauffeur bood ons gister aan ons voor 55 dollar naar het vliegveld te brengen vanaf het hotel. Gaan we liever gratis naar het centrum en dan met de bus, ook al zijn we dan minstens anderhalf uur onderweg! (we vliegen pas 20.45u)

Er is nog een mevrouw in de lobby die naar het vliegveld moet, en die is verbaasd wanneer de chauffeur van de shuttle haar verteld dat hij niet naar het vliegveld gaat, maar wel naar een bushalte. Ze gaat niet mee met de shuttle en kiest een andere manier. Wij willen wel graag mee, dus we stoppen onze spullen in de shuttle, die al aardig vol is. Net als we in het busje willen stappen, komt de dame naar buiten die ook naar het vliegveld moet. Ze vraagt hoe wij naar het vliegveld gaan, en als ik zeg dat de shuttle ons naar een bushalte brengt, zegt ze dat we ook wel met haar mee mogen. Er is namelijk een auto onderweg die haar naar het vliegveld zal brengen. Ze noemt het een Towncar, en ze zegt erbij dat al onze tassen er makkelijk in zullen passen.
Kort overleg, en we besluiten op haar aanbod in te gaan! Scheelt ons weer zeulen met alle tassen van en naar de bus. We moeten 10 minuten wachten zegt ze, dus hop, alle tassen uit de shuttle en we staan weer voor het hotel.
In de tijd dat we moeten wachten bedenken we wat een towncar nu eigenlijk is. Misschien heeft een familielid van haar een stadsauto en komt die haar nu ophalen om haar naar het vliegveld te brengen? We snappen er niet zo veel van en zijn heel benieuwd.. We maken een praatje met de mevrouw, Jeanet, en al snel komen we erachter dat ze uit Las Vegas komt en zangeres is.. We kijken elkaar maar eens aan en beginnen het langzaam aan te snappen. Ze reist heel Amerika over voor optredens, ze gaat volgende week bijvoorbeeld naar New York. Nu is ze op weg naar huis, maar ze is veels te laat voor haar vlucht omdat het vervoer niet helemaal ging zoals ze had verwacht. Als ik dan toch maar eens vraag wat een towncar precies is, wordt het duidelijker. Ze zegt dat het een soort taxi is, maar niet helemaal.
Als er een paar minuten later een dikke Lincoln aan komt rijden, is het helemaal duidelijk! Jeanet heeft een privé chauffeur geregeld om haar naar het vliegveld te rijden en wij mogen met haar mee.
Hehehe.
Een beetje bang voor de rekening achteraf stappen we in en rijden in luxe naar het vliegveld. Daar aangekomen vragen we beleeft wat we moeten bijdragen aan het ritje. Ze waardeert het enorm dat we dat aan haar vragen, maar ze verzekert ons dat zij het regelt en dat we niets hoeven te betalen.
Wouw, dat was een leuke afsluiter van onze vakantie!

Zo. Nu staan we met al onze spullen weer op dit grote vliegveld. We sjouwen de boel naar binnen en vragen waar we heen moeten. Makkelijk: naar boven en dan naar rechts voor British Airways. We zien op de informatieborden dat hier ook de route wordt aangegeven voor de tornado shelters. Oja, die storm.. we hopen maar dat die voorbij is voor wij in het vliegtuig zitten! Bij BA zijn de balies om de bagages te droppen nog gesloten dus we moeten even wachten. Een klein half uur later kunnen we de koffers kwijt, die wederom gelijk worden doorgestuurd naar Amsterdam. Mooi, daar hoeven we niet meer over na te denken.
Ondertussen is het ongeveer half 4 en hebben we honger. We zien een Panda Express, een soort Aziatische fastfoodketen in USA style waar we nasi halen met lekker vlees en een loempia. Nadat we dit op hebben gaan we maar eens op zoek naar een bar of zo om om 18.00 Amerika - Portugal te kijken! Uiteindeijk eindigen we in de Rocky Mountain Coffee Corner, waar we onder het genot van een Cappuccino kijken naar de wedstrijd. Naast me zit een Amerikaans meisje waar ik al snel mee aan de praat raak. Zij en haar vriendin waren 3 weken kampleiding in de Rockies! We kletsen heel de wedstrijd, dus daar zie ik niet zo veel van. Amerika staat lang voor, maar in blessure tijd maakt Portugal gelijk. Jammer! Na het afscheid van Tatum, zetten we na de wedstrijd koers richting de douane. Het is er behoorlijk druk, dus we staan wel even in de rij. Eenmaal door de douane nemen we plaats bij onze gate. John haalt nog even wat te eten, en rond 21.00u, iets verlaat, nemen we plaats in het vliegtuig.
In de lucht is het flink schudden: wat een turbulentie. De captain is speaking dat we voorlopig niet mogen opstaan, en dat zelfs de stewards en dessen moeten blijven zitten, we hebben namelijk 'severe turbulence'. :|
Niet heel prettig. De eerste drie uur van de vlucht heb ik behoorlijke zweethandjes. Buiten is het al donker maar door de vele flitsen lijkt het wel dag. Ik vind het behoorlijk spannend, maar eindelijk wordt het dan wat rustiger. De stewardessen gaan het avond eten uitdelen, wat een keuze is tussen pasta of curry. Ik maak de verkeerde beslissing en ga voor de curry. Die fout maak ik wel vaker. Ik lust het gewoon niet :P , en moet het niet blijven proberen. Gelukkig smaakt de witte rijst goed en zit er een broodje bij. Erna nog een kop thee die er half overheen gaat door opnieuw flinke turbulentie.
Na het eten en de film proberen we wat te slapen, wat aardig lukt. Ik slaap ongeveer 4 uur en John geloof ik wel 6. Gaat de vlucht toch een stuk sneller! Ik kijk de films Stag en Frozen en John kijkt Robocop en Stag.

Eenmaal in London is het complete chaos! We zijn natuurlijk behoorlijk gaar en als we dan de kilometer lange rij zien richting het overstappen, worden we ongeveer gek (of nog gekker ;) ).
Nou ja, knop weer op nul en daar gaan we. We doen er ongeveer 2 uur over om door alle rijen en controles te komen. Gelukkig hebben we nog wat tijd over van de 3 uur overstaptijd die we hadden, dus we kunnen nog een kop koffie drinken. Ook onze vlucht naar Amsterdam heeft vertraging, dus rond 17.00u zitten we in het vliegtuig. Het duurt dit keer ongeveer 40 minuten, dus voor we er erg in hebben staan we in Amsterdam! De tassen zijn er vlot, dus we lopen rond half 8 de ontvangsthal binnen.
:| Wow, duizenden meisjes met spandoeken en telefoons die flink opgewonden aan het gillen zijn! Nou nou, dat had natuurlijk niet gehoeven, maar wat een leuk ontvangst, en dat speciaal voor ons! :)
-Blijkt dat One Direction een aantal concerten geeft en dat ze daarom staan te wachten.-

Remon staat al te wachten tussen alle meisjes en binnen no time zitten we in de auto op weg naar huis. We komen rond 21.00 thuis aan. Heerlijk!
We eten een soepje en kijken de eerste helft van een voetbal wedstrijd (welke weet ik al niet meer). Dan liggen we ineens allebei te slapen en besluiten we maar in bed door te slapen.
De volgende dag worden we rond 10.00u wakker, dus dat is al een goed begin. Nu aan de slag om alle was te verzamelen en te verwerken.



We hebben wederom een heerlijke vakantie gehad. Wat een verschil met twee jaar geleden. Hoogtepunten voor ons waren dit jaar Dinosaur NM en Rocky Mountain NP. Beide parken waar niet heel veel mensen heen gaan of lang blijven, maar voor ons boden deze parken zoveel natuurschoon.
Ook was een hoogtepunt het vele wild dat we hebben gezien in Grand Teton en Yellowstone. Beide prachtige parken, maar zeker Yellowstone toch wat te toeristisch voor ons. Het wild spotten maakte dat dubbel en dwars goed.
Natuurlijk waren alle plekken waar we geweest zijn helemaal super, en we zouden het zo weer over doen.
We hebben in totaal een afstand afgelegd van 2629 mijl, wat neerkomt op 4231 kilometer. De camper hadden we 21 dagen, en deze liep gemiddeld ongeveer 1:4.5 (in liters en km), waar we behoorlijk tevreden over zijn.
We willen iedereen bedanken voor de leuke berichtjes en mailtjes die we hebben ontvangen.

We zijn blij dat we weer thuis zijn, maar kijken alweer uit naar een volgende reis..

Dag 23. Za. 21 juni. Central City - Denver

Om half 8 ging de wekker. Een hoop te doen dus snel eruit. Na het opfrissen en het nuttigen van een klein ontbijt maakten we ons klaar voor vertrek. John ging buiten aan de slag met het voor de laatste keer legen van de vuilwatertanks aangezien die leeg inleverd moeten worden. Ik heb al het beddengoed afgehaald, heb de laatste spulletjes ingepakt en heb gekeken of alle kastjes leeg waren. John had voor onderweg nog een kop koffie gezet, dus die namen we on the go. Rond half 9 zijn we van de camping vertrokken. Om john zn pensioen nog wat te spekken hebben we nog bij de Shell getankt en zijn we naar Federal blvd gereden. Anderhalf uur later kwamen we aan bij Cruise America. Parkeren, spullen eruit, medewerker doet zn ronde door de camper, tekenen dat alles in orde is en hoppa klaar waren we. Er stond al een taxi klaar die mensen naar het vliegveld moest brengen, dus hij kon ons wel naar ons hotel brengen. Om half 11 al waren we in het VQ hotel. Gelukkig was onze kamer al gereed, dus we konden meteen naar de 9e verdieping. Een mooie kamer, weer met 2 2-persoonsbedden. Een prachtig uitzicht over Downtown Denver. Er is een fitness en een zwembad, dus misschien nemen we morgen ochtend nog wel een duik. We proberen voor morgen een late check-out te krijgen, omdat we pas 20.45u vliegen. We vinden het niets om met alle bagage de stad in te gaan, dus met een late check-out kunnen we het morgen lekker rustig aan doen.
Bij de receptie geven ze bij het inckecken aan dat we het morgenochtend moeten vragen over de late check-out, dan weten ze hoeveel reserveringen ze hebben staan. Bovendien is de late check-out een uur later dan de normale check-out, namelijk 1 pm in plaats van 12.00 uur. Ook met dat uurtje zouden we blij zijn.
Op de kamer liggen we eerst wat op bed. Even de tv aan, en eindelijk zien we wat van het WK. Argentinie tegen Iran. Na een half uurtje of wat douchen we en maken we ons klaar om naar het centrum te gaan. Na een ritje met de shuttle en een paar haltes met 2 bussen komen we aan bij de Cherry Creek Mall. Dit was al voorbereid: er zit hier een apple store en we overwegen een iphone te kopen, wat uiteindelijk ook lukt:-)
Verder struinen we wat over het winkelcentrum. Er is een divers en groot aanbod van winkels. Pas om half 5 vertrekken we van het winkelcentrum richting 16th street, wat een soort van hotspot is in Denver. We hebben geluk want dit weekend is de Denver Gay Pride! Allerlei types in alle geuren en kleuren.. Het is dubbel druk want er is ook een baseball wedstrijd dus er lopen tal van supporters door de stad. We slenteren wat door de straat, maar langzaam aan raken we toch wel moe. Bij Union Station bellen we met de telefoon van een meneer naar het hotel voor de shuttle en deze zal 20 minuten later arriveren. Helaas staan we er na een uur nog, dus pakken we maar een taxi. Gelukkig blijkt het heel dichtbij te zijn dus voor 10 dollar inclusief fooi zijn we weer in het hotel. Hier gaan we maar gelijk eten want het is ondertussen 19.30. John eet een burger en ik een ceasar salad. Heerlijk!
We kijken nog wat samenvattingen van het WK als ik dit type. Het is nu half 10 en ik denk dat we snel ons bedje gaan opzoeken. Morgen nemen we hier het ontbijt, en proberen we de late check-out te regelen. Dan laten we ons in de middag met de shuttle in het centrum van Denver afzetten (verder gaan ze niet en het vliegveld ligt aan de andere kant van de stad). Aangezien we dan nog tijd zat hebben zullen we denk ik met het openbaar vervoer naar het vliegveld gaan in plaats van met de taxi!

Dan zit onze reis er weer op, en kijken we terug op een fantastische tijd in de USA!

Gereden afstand: 42 mijl
Tijd die we er over gedaan hebben: 1.5 uur
Overnachting: VQ hotel, Denver # 914
Temperatuur: ongeveer 25 graden

Dag 22. Vr. 20 juni. RMNP - Central City

Vanuit de skybox in the VQ Hotel in Denver schrijf ik het bericht van gister.

We waren redelijk vroeg uit de veren. We rijden vandaag de niet heel lange route naar Central City, CO. We hebben deze plaats uitgekozen om verschillende redenen. Allereerst ligt het op een uurtje rijden van het inleverpunt van de camper. We hebben ook gekeken naar campings meer bij het centrum van Denver, maar de reviews hiervan waren niet al te best. Bovendien is de camping in Central City een KOA camping en die bevallen ons wel. Over het algemeen goede voorzieningen, dus toen we deze camping voorbij zagen komen, hebben we gelijk een plek gereserveerd. Mooi meegenomen is dat het een gokstadje moet zijn, waar we hopelijk nog even een casino kunnen binnenstappen.

Anyway, we zijn rond 9.15u uit het mooie Rocky Mountain National Park vertrokken, en reden we via een weg net langs het park richting het Zuiden.
Tegen een uur of elf waren we heel even thuis.. We stoppen voor een lunch in Nederland. Leuk stadje, vol met hippies en backpackers. We eten er wat en lopen er wat rond, voor we ons reis voortzetten. Vroeg, rond 12.30 rijden we de camping al op. Een erg nette, overzichtelijke camping waar we een mooi plekje krijgen.
Nu is het tijd om aan de slag te gaan: morgen moeten we voor 11 uur am de camper inleveren dus vandaag moet alles ingepakt en schoongemaakt worden. Terwijl John in de camper vast wat dingen gaat opruimen en weggooien, doe ik de laatste was in de machine. Op de meeste campings zijn laundry rooms waar veel wasmachines en drogers staan. Voor in veel gevallen $1.50 draai je een was, en voor hetzelfde geld droog je.
Zoals ik al zei was John in de tussentijd de camper aan het opruimen en dingen aan het weggooien. Op de heenweg hebben we zelf handdoeken en thee- en handdoeken meegebracht. Alle 'oude' en kapotte, zodat we deze hier weg konden gooien. Levert weer plek op voor al onze gekochte spulletjes. Ook sommige kleding hebben we geselecteerd op gaatjes en afgedragen, zodat deze ook weg kunnen. Terwijl John dit allemaal regelt, laat ik het wasje schoon draaien en heb ondertussen een gezellig gesprek met een Zweedse Amerikaanse en later een Nederlandse dame. Erg gezellig en na anderhalf uur of wat komt John kijken waar ik toch blijf ;)
Niet lang erna is de was droog en gaan we terug naar de camper. John heeft in de tussentijd zijn tas al ingepakt, dus ik heb alle ruimte om die van mij te doen. Hierna maken we de boel schoon. Met een sopje gaan we heel de camper door. Hij is nu schoner dan toen we hem kregen!
Na al dit omruimen lopen we naar de office van de camping. Er is namelijk een shuttle die ons naar het stadje kan brengen! Als we voor 21.00u weer naar de camper willen kunnen we bellen en worden we opgepikt. Eenmaal in Central City, onderaan de berg, gaan we eerst wat eten. Casino Johnny Z gaat het worden op aanraden van onze chauffeur en na wat gokken en gratis drank (only if your gambling: yes we are!) gaan we boven wat eten. Ik neem de halve kip en john neemt een, hoe kan het ook anders, een steak.
Lekker eten, voor bijna niets: voor 30 dollar ongeveer 22.5 euro) hebben we allebei (veel) eten en goed te drinken. Oja, onze serveerster, een Aziatische vrouw, kon niet zo goed Engels. Toen we haar vroegen wat de wifi code was kregen we: 'patti time' .. Oke, dus ik herhalen.. Patti time? p a t t i?  'No No.. Patti time'.. Oke.. Nog een keer spel ik het.. p a t t i t i m e? .. ' no no.. You know..patti.. *maakt dans beweging*'
Ooooo, you mean PARTY TIME!! hehehe..
Is that with capitals (hoofdletters)? 'yes yes..' "okki!" Wij proberen en proberen.. Geen verbinding. Toen maar eens zonder hoofdletters en ja hoor.. Verbinding :D
We moeten nog steeds lachen om 'Patti time'!

Na het eten hebben we nog even gegokt maar eigenlijk alleen verloren. Toen maar eens op zoek naar een pay phone om die shuttle te bellen. Is nog knap lastig in de moderne tijd. Bij een winkel mochten we gelukkig de telefoon gebruiken dus rond 8 zouden we opgepikt worden. Mooi. Toen nog even blackjack gespeeld waar ik 40 dollar won. Leuk, maar geen winst behaald.
Eenmaal in de camper waren we eigenlijk behoorlijk moe, dus rond half 10, en na een heerlijke douche hier op de camping, zijn we gaan slapen. De laatste nacht in de camper!!

Gereden afstand:  mijl
Tijd die we er over gedaan hebben: ongeveer 5 uur, including lunch
Overnachting: KOA, Denver West, Central City, #14
Temperatuur: ongeveer 28 graden

Dag 21. Do. 19 juni. Rocky Mountain National Park

Wat zijn we deze vakantie al verwend met prachtige parken, routes, wandelingen en wildlife. Ook vandaag zou het weer een topdag zijn.

Deze morgen stond de wekker om 8.00u, maar we waren eerder wakker. Het was goed koud geweest, en het zad zelfs even geregend. Gister zagen we al dat het vandaag een erg zonnige dag zou worden, dus we maakten ons geen zorgen. Op het gemakje hebben we ontbeten, en rond 9.15u zijn we richting de stallen gelopen, wat een loopje van ongeveer 10 minuten was. Aldaar was het even wachten op de rest: het bleken een Amerikaans gezin te zijn van wie de dochter jarig was en een Brits stel. Met ons en onze gids maakte het een groep van 9. De gids nam ons mee naar de paarden en vooraan stond een gigantisch wit paard..
Hihi, ik al een beetje lachen, want John was natuurlijk de grootste van de groep, dus 3 keer raden welk paard hij toegewezen gaat krijgen..
En ja hoor, John mocht op het paard met de vreseijk toepasselijke naam YETI. John kreeg het toch een beetje warm, want hoe moest hij nou op dat paard komen? Gelukkig hadden ze al een krukje klaarstaan bij dat paard :-)
Ik kreeg een mooi zwart paard KATHY. Ook groot, niet zo'n bakbeest als Yeti. Wij mochten achteraan, want we een perfecte plek vonden.
De guide waarschuwde wel van te voren: laat ze geen gras of iets eten onderweg, want als ze eenmaal een hap hebben genomen, zijn ze niet meer te houden.. De guide omschreef het als een kind in een snoepwinkel..
Volgens mij duurde het bij John 100 meter en toen had Yeti al een lekkere hap gras in zn mond. Ik heb me kostelijk geamuseerd deze rit, dat begrijpen jullie. Niet alleen door John, die zo goed bij Yeti paste.. Lekker op het gemakje, lekker knabbelen onderweg, continue in de kont van mijn paard lopen en ruiken naar de scheetjes die mijn paard voortdurend liet als we een heuvel op gingen.. Haha!
De rit voerde ons door een vallei, waar we overal zicht hadden op prachtige besneeuwde bergen en hier en daar een riviertje. Het ging heuveltje op, heuveltje af, maar ook waren er stukken vlak. Alles ging in stap, dus we hebben heerlijk van de natuur kunnen genieten. Voor mij de beste manier om in de natuur te zijn. Al snel zagen we een groepje elk staan, die we tot op heel dichtbij konden benaderen, omdat ze voor de paarden niet bang waren. Een half uur laten reden we door een groen stuk land, toen een groep bachelor mannetjes Elk zich ophielden in het hoge,  sappige gras. Hier moest de guide haar best doen de Elk mannen van de weg te krijgen zodat we erdoor konden. In het gras bleven de Elk staan, en konden we tot op 2 meter langs de Elk, wat heeft gezorgd voor wat mooie foto's, die John allemaal heeft gemaakt. Van hem zijn er geen foto's te paard geloof ik, want zoals eerder al werd gezegd.. Foto of het is niet gebeurd..
Na het paardrijden, iets meer dan 2 uur, liepen we ietwat moeilijk terug naar de camper. Ondertussen was het bijna half 1 dus we hadden honger. Op het menu stonden pancakes! Het smaakte verrukkelijk en deze calorieën bom zouden we nodig hebben voor het middag programma.

Na het eten zijn we op weg gegaan naar Bear Lake Road, waar we stopten bij de Bierstadt Lake trailhead. Via een 'klein' klimmetje van ongeveer 1.2 mijl, stegen we, ik dacht, 600 meter. Deze wandeling was pittig. Blij toen we boven waren en een prachtige beloning in de vorm van een meer, verscholen tussen de dennebomen. Dit meer konden we rondlopen, dus dat hebben we ook gedaan. Stukken door sneeuw en smeltende sneeuw, dus we moesten oppassen waar we liepen. Dan heb je hier ook nog zwarte beren, dus dubbel oppassen..
We hebben aan de oever van het meer op een grote rots heerlijk zitten genieten en hebben we wat gegeten en gedronken. Hierna zijn we verder gegaan het meer rond. Toen we het meer bijna rond waren, zagen we een paaltje dat Bear Lake via deze trail te bereiken zou zijn. Dan zouden we een extra 1.7 mijl moeten lopen. In eerste instantie wilden we de Bierstadt Lake trail weer teruglopen (dit keer dat heftige pad naar beneden), en beneden de pendelbus pakken naar Bear Lake. Daar om Bear Lake lopen en met de pendelbus weer terug hierheen, waar de camper staat.
Toen we echter het bordje met Bear Lake al boven bij Bierstadt Lake zagen, besloten we via de trail naar Bear Lake te lopen en dan zouden we alleen terug met de pendelbus gaan.
Zo gezegd zo gedaan. Bleek een heel pittige wandeling te zijn door een droge rivierbedding met enorm veel stenen en keien, maar met behulp van de wandelstokken die John had gemaakt, ging het aardig. Het 'pad' voer ons door dik begroeide bossen (beren, remember.. :| ), met hier en daar flinke hopen sneeuw. Na een anderhalf uur of wat flink doorstappen, en met maar 1 andere persoon die we tegenkwamen, kwamen we uiteindelijk uit bij Bear Lake. Mooi, maar door de enorme hoeveelheid toeristen, een kleine domper. Wel even staan genieten, want het is prachtig om te zien hoe het meer in het bos verscholen ligt. Het meer bleek maar op iets van 50 meter van de parkeerplaats van Bear Lake te liggen, dus vandaar al die mensen. Met de bus waren we al snel weer terug bij de camper, waar we concludeerden dat we er 2 uur en 3 kwartier over gedaan hadden met 1 pauze. Afstand zal tussen de 5 en 6 mijl zijn geweest. Wat tussen de 7.5 en 9 km is. Mooie afstand en een mooie tijd die we erover gedaan hebben.

Nadat we weer een beetje uitgerust waren, hebben we koers gezet richting Estes Park: het plaatsje net buiten het park waar we gister ook al door gereden zijn. Erg toeristisch, maar het ziet er gezellig uit. We hebben geen benen meer om te winkelen of iets dergelijks, dus we houden het bij een bezoek aan de Mac voor internet, een wrap en een milkshake. Hierna nog even de supermarkt in want het bier is op en we kopen nog wat sap voor morgen en overmorgen.

Om 18.45 komen we na een vermoeiende dag weer terug op de camping. Hier dumpen we gelijk nog even vuil water, en vullen we de camper met schoon water zodat we vanavond beide lekker lang en warm kunnen douchen.

We relaxen wat door onze hout voorraad kort en klein te slaan met de bijl en een flink vuurtje te stoken. We eten hash browns, tomaten salade en steak, en gooien meteen weg wat weg kan.

Morgen is alweer de laatste volle dag met de camper. Opruimdag. We zetten koers naar Nederland, maar eindigen morgen niet ver van Denver.

Gereden afstand: 25.5 mijl
Tijd die we er over gedaan hebben: de hele dag
Overnachting: Moraine Campground, #232, perfecte plek!
Temperatuur: ongeveer 23 graden

Dag 20. Wo. 18 juni. Carter Lake - Rocky Mountain National Park

Vanmorgen gaat om 8.30u de wekker, en om 9.15u rijden we weg van de camping. Zeker 1 om te onthouden voor mensen die naar of van Rocky Mountain National Park (RMNP) gaan of komen.
Na een kleine 2 uur en een stop aan een dure outdoor outlet, rijden we via de Beaver Meadows ingang het park binnen en rond 11.00u rijden we de camping op. Check in time was 13.00u, check out time 12.00u. We zijn dus wat aan de vroege kant en zijn ook niet verbaasd als onze voorganger nog op de plek staat. Over een uurtje mogen we terugkomen. We besluiten dan maar eerst de Trail Ridge Road te rijden, die ons zo hoog zal brengen dat we op de toendra uitkomen.

Door het rijden van deze weg heeft het park onze harten al gestolen! Wat een pracht en praal. Eerst klimmen we via scherpe bochten een paar honderd meter, voert de weg ons langs grote afdalingen, dennebossen en mooie riviertjes. Alles is groen en staat in bloei. We genieten! Langzaam nemen de bomen af, en komen we steeds hoger. Na een tijdje zien we geen bomen meer maar alleen nog kleine plantjes en bloemetjes, grote rotsen en sneeuw. Hier sneeuwmuren van wel 4 meter hoog. Na een 2 uur rijden of wat komen we bij de Alpine visitor centre, dat op 11.796 feet gelegen is (3600 meter). Er is een cafe, winkel en de visitor centre. Als we uitstappen is het ijskoud, vooral de wind maakt dat ik gauw mijn jas en dikke trui aan trek. John houdt het bij zijn korte broek en trui..
Naast het cafe en de visitor centre loopt een trail de naastgelegen berg op. Het is 0.5 mijl heen en dezelfde afstand ook weer terug. Het pad brengt ons naar de top van de berg, tot een hoogte van 12.005 feet, wat 4 km is.
Wouw, wat een uitzicht!!! Allemaal besneeuwde bergtoppen om ons heen. Het is ijzig koud en ik merk dat de druk op mijn hoofd aan het toenemen is.
Nu is onze conditie niet fantastisch, maar ook niet slecht.. Hier staan we na 2 minuten te puffen en te hijgen. Aparte gewaarwoording dat er minder zuurstof in de lucht zit.
Na deze verfrissende wandeling waarbij we ook nog een deel door de sneeuw lopen, lekker met korte broek, gaan we bij het cafe een kop koffie halen en snuffelen we even in het winkeltje. Daarna nog een bezoek aan het visitor cente, waar ze vooral de dieren laten zien die hier leven. Interessant en we vragen aan de ranger aldaar hoe ver het is om deze mooie weg helemaal te rijden. Hij vertelt ons dat het ongeveer 22 mijl rijden is naar Grand Lake. We besluiten dat stuk nog te rijden. We doen er nog een uur over, en wat zijn we blij dat we deze weg doorrijden! Bergmeertjes, prachtige bomen, planten en bloemen, veel smeltwater langs de weg, en wat een dieren! We zien herten, Elk en Moose. Opvallend is dat in Yellowstone al deze dieren gewei-loos zijn. Hier hebben ze de meest prachtige, enorme geweien, die vast kilo's moeten wegen. De valley hier heet de  Kawuneeche valley. Als we de uitgang van het park bereiken, keren we terug naar Moraine park, waar de camping is. We doen ongeveer 3 uur over de terugweg, waar we weer veel stoppen voor mooie dieren en prachtige uitzichten, waarvan één op de toendra. Hier is een forrest view, met in de vallei beneden een prachtig dennebos. Dit trekt slechts enkele momenten onze aandacht, want er lopen hier Marmotten! Hele grote, dikke, super schattige Marmotten. We kijken er geamuseerd naar, maar de kou maakt het een stuk minder plesant. Als er dan plots een sneeuwbui overtrekt, rennen we compleet buiten adem de 100 meter terug naar de camper.

Om half 5 zijn we weer terug op de camping, waar het af en toe nog regent. Toch besluiten we hout te halen en hopen we later een vuurtje te kunnen stoken om te kunnen koken. Ook is naast onze camping een stal, dus we gaan eens kijken wat het kost om een ritje te maken..
50 dollar voor 2 uur, dus morgen om 10 uur worden we verwacht :D

Als we terugkeren op de camping lijkt het op te klaren en ontsteken we ons vuur. Vanavond staan gegrilde asperges met hash browns en kipnuggets op het menu.
Rond 19.00 eten we en het is verrukkelijk!
Rond 20.00u komt een ranger voorbij die vindt dat we de mooiste plek van de camping hebben, en dat zijn we met hem eens :) We staan op een prachtplek, we kijken uit over een vallei waar we geregeld Elks zien lopen. De ranger blijft wat kletsen en laat ons op de kaart zien wat de meest mooie wandelingen zijn, zonder al te veel toeristen. Fijn, want we zoeken nog iets voor morgen middag.

Om 22.00u is er een ranger programma waar we naar toe gaan. Het gaat vanavond over het 100 jarig bestaan van RMNP. De slogan, forgive me if i'm wrong, is : Wildlife, Wilderness, Wonder. de ranger vertelt over de ontdekking van dit park door de blanken en over de tot standkoming van het Nationale Park in 1915. Vanaf de jaren 40 is dit park een heel toeristische plek geworden en in de jaren 60 waren er meerdere hotels, er was een zwembad, een tankstation, een 18 hole golfbaan en een groot skigebied. Ook het jagen op onder andere de Mountain Lion was in deze tijd populair, met het bijna uitsterven van deze katachtige tot gevolg.
Ander leuk feitje, de marmotten die we vanmiddag zagen hoog in de bergen, werden in die tijd yellow belly marmots genoemd.. De mensen gaven de beestjes zoveel cheetos te eten, dat ze hun kleine handjes afveegden aan hun buikjes. Die werden natuurlijk helemaal geel, vandaag de naam.
De ranger vertelde dat eind jaren 60, begin jaren 70, gelukkig bij sommige mensen het besef kwam dat ze zo niet moesten doorgaan met het 'recreëren' in het park. Sindsdien is er een hoop veranderd. Er zijn overeenkomsten getekend met regelementen dat er maar zoveel 'mensen bemoeienis' in het park mag zijn, bijvoorbeeld met wegen. De hotels, benzinepompen, zwembaden, skigebieden en de golfbaan zijn allen verdwenen, en het park is min of meer in oude glorie hersteld!

Na dit interessante praatje zijn we teruggekeerd naar de camper waar we na ons spelletje Yatzee en een douche in de camper naar bed zijn gegaan..

Morgen paardrijden.. :-)

Gereden afstand: 125 mijl
Tijd die we er over gedaan hebben: 8 uur met verschillende pauzes
Overnachting: Moraine Campground, #232, zeker een aanrader!
Temperatuur: ongeveer 1 op de toendra, 17 graden in de vallei

Dag 19. Di. 17 juni. Cheyenne - Loveland - Carter Lake

Ik heb sinds we hier zijn weer behoorlijk last van mn slaapwandelen. In het hotel de eerste nacht, stond ik ineens in de hotelkamer, ik weet niet waarom..
Een aantal dagen later liggen we net te slapen, zie ik ineens een grote wit met bruine kat door de camper lopen, richting ons badkamertje. Dus ik vlieg overeind 'John John.. Er zit een kat in de camper!!' John wist niet wat hem gebeurde en reageerde nogal verdwaasd.. Toen ik eenmaal rechtop in bed zat werd ik wakker.. 'Sorry John, ik denk dat ik aan het slaapwandelen was, laat maar'.
Gister was de heftigste tot nu toe. Tot drie keer toe hoor ik mensen aan de camper zitten en volgens mij zitten ze aan de luiken waar ons hout en zo ligt. Een paar keer vlieg ik uit bed en heb staan kijken en lopen door de camper. Eén keer werd ik wakker en ben ik maar weer suf in bed gaan liggen. S'ochtends stond het raam bij ons keukentje open. Hm, als ik dat raam open krijg, krijg ik de deur dus ook open terwijl ik slaap. Ik heb John gevraagd alert te zijn als ik het bed verlaat ;)

Vandaag stond shoppen op het programma. Thuis hadden we al wat research gedaan en we wisten dus dat er onder Cheyenne, in Loveland, een outlet zou moeten zitten. Daarom hadden we gister zo'n lange rijdag: dan kunnen we vandaag na het shoppen gelijk naar een camping, in plaats van dat we door moeten rijden naar Rocky Mountain NP. Thuis hadden we ook al een camping gezocht en gereserveerd, dus het zou niet uit maken hoelang we zouden shoppen: we hebben een plekje.
Na een uurtje rijden vanaf Cheyenne kwamen we rond 11 uur aan in Loveland. Voorafgaand aan deze rit zijn we in Cheyenne naar de Walmart gereden (Superstore).. Nou, super was het hoor. Ongelofelijk: een inpandige Mac, Nagelstudio, bank, subway, etc. etc. In de winkel witgoed, audio, kleding, outdoor spullen (wapens etc), tuinspullen, oja, ook nog wat voedingsmiddelen..
We hebben broodjes gekocht maar we kwamen eigenlijk voor de multi day rugzak van Bear Grylls (de 60 liter tas).. Kosten hier, inclusief tax, ongeveer 90 dollar.. 65 euro.. Helaas hebben ze hem ook hier niet, en dus verlaten we de winkels met broodjes en make up. Ook dat is hier spotgoedkoop: mijn mascara kost in Nederland ongeveer 17 euro, hier 5.. Inslaan dus :)
Een uurtje onder Cheyenne bereikten we de Outlets van Loveland. Nu zijn wij beide geen shopfans: we shoppen graag doelgericht, in plaats van dat geslenter. Dat kwam hier heel mooi uit, want (door de recessie?) stonden veel panden leeg. De winkels die er waren, waren de zaken die we zochten: Nike, Bose, Under Armour, Levi en een Schoenenzaak. Dit is wat we gekocht hebben: Nike store: schoenen en training short voor John; Bose: een bluetooth portable box voor telefoon, tablet en ipod. Under Armour: 2 trainingsbroeken en 3 shirts voor mij en voor john 3 shirts.
Levi store: een broek en shirt voor John en 2 broeken en een shirt voor mij.
Schoenenzaak: 2 paar schoenen voor mij.
Inclusief eten zijn we al met al een paar uur zoet geweest, maar we hebben alles gevonden wat we van te voren hadden bedacht!
Na al dat vermoeiende shoppen zetten we koers richting de camping, gelegen aan Carter Lake. De weg er naar toe is schitterend. Heel groen, watertjes en kleine meertjes en de meest prachtige huizen. We doen er een kleine drie kwartier over, en rond 16.00 u rijden we de camping op. We zoeken ons gereserveerde plekje, en het is wederom een prachtplek. Aan de andere kant van de weg is Carter Lake, dus we trekken meteen de zwemkleren aan. Het is heerlijk warm, we denken ongeveer 28 graden. Even vragen bij de shop bij de haven: als we met de camper een paar minuutjes rijden, is er een strandje. Dat doen we dus ook, en 10 minuten later staan we met de teentjes in het water... Aiii dat is koud!! We hebben de rugbybal bij, dus we gooien wat over. John is al snel door, en uiteindelijk ik ook, dus we spetteren wat in het water. Na een half uurtje gooien met de bal drogen we op en gaan we weer terug naar de camping.
Op de camping relaxen we weer met een boek en een biertje en beginnen rond half 7 aan het eten: pasta met varkensgehakt balletjes ( die als we gaan eten gevuld blijken te zijn met pepers..)
Na het eten relaxen we verder en spelen we weer een potje Yatzee. Speelblaadjes zijn bijna op, maar we kennen het ondertussen uit ons hoofd.. :-)
Morgen gaan we naar Rocky Mountain NP, het laatste park van deze reis. We hebben hier twee nachten gereserveerd op Morraine Campground en we hopen hier weer veel moois te gaan zien en beleven.

Iedereen bedankt voor de leuke berichtjes en mailtjes!!

Gereden afstand: 100 mijl
Tijd die we er over gedaan hebben: uur naar de outlet, 3 kwartier naar de camping
Overnachting: Eagle campground @ Carter Lake, #E30
Temperatuur: ongeveer 28 graden

Dag 18. 16 juni. Cody - Cheyenne

Vandaag een hele lange rijdag gehad, zonder echt noemenswaardige dingen te hebben meegemaakt. Daarom een zeer beknopt verslag.
Vanmorgen was ik om 6.20 al wakker en ben er maar gelijk uitgegaan. Om 7 uur kwam ook John er uit en na wat opfriswerkzaamheden en een ontbijt waren we om 7.45 op weg.
Gister hadden we al volgetankt, dus daar hoefden we niet meer over na te denken. De rit was niet spectaculair. Veel vlaktes met runderen, hertjes en af en toe paarden. Tussen Thermopolis en Shoshoni reden we in een canyon naast een rivier en treinspoor, dat was wel aardig. De beide stadjes stelden echer niets voor, Shoshoni vonden we verpauperd met veel leegstand.
Rond 12.00u waren we voorbij Casper, waar we op een rest area van het oude brood tosti's hebben gemaakt. Half 1 waren we weer op weg en zijn we in keer naar Cheyenne gereden, waar we uiteindelijk om 15.45 een plekje op een stadscamping hebben gevonden. Heel even zijn de met de campert door Cheyenne gereden maar eigenlijk waren we best gaar, dus na een tortilla bij Taco John, met veels te veel vloeibare -nep- kaas.. *ieew*, waren we rond 17.00 weer op de camping. We relaxen wat en nu, 19.00 eten we nog een saladetje.
We zijn beide moe, dus lekker vroeg naar bed!

Oja, we hebben net nog getankt zodat we konden zien hoe zuinig we hebben gereden:
Bijna 40 gallon getankt en 410 mijl gereden
40 gallon is ongever 150 liter en 410 mijl is 656 km.
Dat maakt dat we 1:4.4 hebben gereden vandaag.
Dat is zuiniger dan 2 jaar terug. We hebben nu een V8, en 2 jaar terug een V10.. Zou dat ermee te maken hebben?
Wel grappig dat op 150 liter benzine, ik met mijn autootje die 1.15 loopt, heen en weer naar Zuid Frankrijk zou kunnen rijden ;)
Zou ik wel iets meer geld kwijt zijn want hier betalen we 65 eurocent per liter benzine :)

Gereden afstand: 400 mijl naar de camping, is zon 640 km
Tijd die we er over gedaan hebben: 8 uur
Overnachting: A.B. Camping R.V. Park, #W3. Afslag 7, Cheyenne
Temperatuur: ongeveer 12 vanmorgen in Cody, bij aankomst in Cheyenne ongeveer 25 graden

Dag 17. 15 juni. Cody

Vandaag een keer geen wekker! We slapen beide goed, maar zijn toch alweer vroeg wakker. Toch blijven we liggen en om 9.00u staan we op. We doen het vandaag rustig aan en om te beginnen gaan we uit-ontbijten. Bij een tentje verderop eet ik french toast met bacon en John een croissant met ei en bacon. Tuurlijk beide met een grote kop koffie. Hierna koppelen we de camper los en zetten we koers richting de Walmart die hier vlak in de buurt is. Hier halen we boodschapoen voor de laatste week.. Wat gaan de tijd toch snel!
Dan zetten we koers naar de Buffalo Bill Dam, die begin 20e eeuw is gebouwd. Destijds de grootste dam in de wereld. Zon 100 meter hoog en interessant te zien met welke tegenslagen de bouwers te maken hebben gehad. We zijn hier een klein uurtje alvorens we weer terugkeren naar Cody. Hier stoppen we net voor de stad nog bij een 'spookstadje', maar als we zien dat we 8 dollar p.p. moeten betalen om langs een paar huisjes te lopen, besluiten we het niet te doen. We parkeren de camper weer op zn plekje, en wandelen weer naar de hoofdstraat met alle winkeltjes. Het is winkeltje in, winkeltje uit, maar we kopen niets. We lunchen mexicaans met een sandwich met steak voor John en een salade voor mij. Prima, niet fantastisch.
Het weer hier in Wyoming is ook iets apart. Nu zijn we wisselvallig weer in Nederland wel gewend, maar wisselvallig krijgt een nieuwe definitie als je hier bent: vandaag hoorde ik: "if you don't like the weather in Wyoming, wait 5 minutes and it will change". Dat klopt precies. Eerst is het koud: jas aan. Dan ineens bloedheet: jas uit, vest uit. Dan ineens weer een koude wind: hup jas weer aan. Zo gaat het hier heel de dag door ongeveer :-)

Na het lunchen lopen we weer richting de camping waar we rond half 5 aankomen. We hebben de was al verzameld en nu zit ik dit verhaal te typen terwijl ik wacht op de was die nu in de droger zit. Het is 17.45u dus we zullen zo maar eens aan het eten beginnen. Vanavond een wrap met kip en salade.

Morgen hebben we de tweede lange rijdag. We proberen van Cody tot Cheyenne te rijden wat net geen 400 mijl is. 550 km ongeveer. Zoals jullie weten gaat de camper niet zo hard, dus we zijn benieuwd hoe ver we komen!

Gereden afstand: ongeveer 20 mijl
Tijd die we er over gedaan hebben: /
Overnachting: Ponderosa Campground, #55
Temperatuur: like i said, wisselvallig. Ongeveer 20 graden

Dag 16. Za. 14 juni. Yellowstone - Cody

Rond half 8 rijden we vanmorgen weg bij Mammoth hot Springs campground. Het is behoorlijk fris, dus de dikke truien aan en mutsen op.
Vandaag staat de route naar Cody op het programma. Via de Oost uitgang rijd je binnen een uur naar Cody. Wij kiezen ervoor via de Noord-Oost uitgang het park te verlaten. We rijden dan in het park de Lamar Valley, en buiten het park de Beartooth Highway. We zullen deze weg tot aan Red Logde volgen, waarna we richting Cody rijden, want Zuidelijker ligt.
de Lamar Valley vinden we het mooiste stuk van Yellowstone. Uitgestrekte heuvels, kronkelende riviertjes en enorme rotsen die het landschap versieren. Het is aardig weer, al zien we dat het vannacht heeft gesneeuwd. Overal ligt sneeuw op de hoge heuvels en gedurende de rit vandaag krijgen we meerdere hagel en sneeuw buitjes op ons dak.
We worden verwend met veel wild. Eerst zien we op veschillende plekken bizons, die heerlijk lui van het gras genieten. Hierna zien we veel auto's stilstaan en ons wordt medegedeeld dat er een pack of wolves hoog in de besneeuwde heuvels zijn gespot. Ook zouden ze welpen bij zich hebben, maar ze zijn veels te ver weg om er een goede foto van te nemen.
We rijden verder en zien overal in de velden herten staan. Soms alleen, vaker in groepjes. Als we na het rijden langs dennebossen en kleine meertjes uitkomen bij een open veld met een scherpe bocht, staan er weer veel auto's langs de kant. Ik stap uit met de camera en John zet de camper aan de kant en pakt de verrekijker erbij. Dit keer een zwarte beer die in het open veld lekker aan het eten is, zich niets aantrekkend van alle mensen met camera's langs de weg. Leuke foto's levert het op en na een kwartier of wat kijken rijden we weer verder. Verderop weer grote groepen bizons en sommige zelfs vlak langs de weg zodat ik eindelijk de koppen van dichtbij kan fotograferen. Thuis maar kijken hoe de foto's geworden zijn. In de eerste week van de vakantie heeft de camera een stuitertje gemaakt en wilde het opslagkaartje er niet meer in. Met wat toegepaste McGyver technieken is het gelukt het kaartje er in te krijgen en konden we weer foto's maken. Probleem nu is alleen dat we het kaartje er niet meer uitkrijgen! No problem, thuis zetten we alle foto's met het kabeltje wel op de pc, daarna laten we de camera repareren. Probleempje is nu wel dat we dus geen foto's van de camera bij de blog kunnen voegen. Ook dit hebben we opgelost: we maken wat foto's met de telefoons die we op de blog zetten.
Anyway, de dag vandaag bracht ons zogezegd door een prachtig landschap, we hadden het fantastisch. Wederom zien we een groep mensen stilstaan langs de kant, dus hoppa, de camper op de pull-out en wij eruit. Volgens de aanwezige mensen met telelens loopt er een grizzley op de heuvel verderop. Toch best ver dus met de camera en verrekijker zien we het maar wat vaag. Gelukkig mogen we door de telelens kijken en we zien een prachtige beer struinen over het gras. In de valley ervoor liggen grote groepen bizons, dus vooral dat complete plaatje vinden we mooi.

Na al deze prachtige dieren aanschouwt te hebben rijden we door en al snel zien we de uitgang van Yellowstone. Wat een aanrader dit park met de grote diversiteit die voor eenieder een scala aan mogelijkheden biedt.

Al snel bereiken we Cooke City, waar we wederom zien dat er behoorlijk wat sneeuw is gevallen afgelopen nacht. Auto's en gebouwen hebben een flinke witte laag. We wilden hier gaan lunchen, maar aangezien het pas 10.30 is besluiten we door te rijden tot Red Lodge. De rit daar naartoe is ook weer prachtig en we rijden over hoge bergpassen met enorm veel sneeuw: op sommige plekken zeker 2 tot 3 meter hoog. We zien een aantal skiërs, en op een gegeven moment zien we ook een skilft waar gretig gebruik van wordt gemaakt. Ook krijgen we wat sneeuwbuien onderweg. Het is een werkelijk prachtige omgeving met de mooie uitzichten op de toppen van omliggende bergen. Eenmaal in Red Lodge aangekomen blijkt ook dit een leuk stadje te zijn! Er is een kano wedstrijd waarbij deelnemers op een snelstromende rivier tussen paaltjes moeten varen. Leuk, maar helaas hebben we geen tijd om er naar te kijken. We stoppen in 
Red Lodge voor de lunch en eindigen in een typisch Amerikaanse diner waar we snel de mokken omdraaien zodat de serveerster ze kan vullen met koffie. We eten een sandwich en na een kleine 3 kwartier zetten we onze rit voort naar Cody.

Rond 15.00 uur komen we aan in Cody, na één van de mooiste ritten van deze vakantie. Wat een aanrader om via Beartooth Highway te rijden! Bij de receptie van Ponderosa campground krijgen we de volledige toeristische uitleg over wat er allemaal te beleven is in Cody. Om 18.00 een shoot out bij Irma's Hotel, verschillende buffets en natuurlijk vanavond de rodeo! Eigenlijk willen we morgen pas naar de rodeo, omdat het nu al een lange dag is geweest, maar mevrouw vertelt ons dat het vanavond een speciale avond is: een 1-jaarlijks evenement, waarbij alleen bull wordt gereden! Dat klinkt interessant en we besluiten dan ook kaartjes te kopen voor de rodeo van vanavond.
Eerst sluiten we de electriciteit, het riool en het water aan want we hebben hier full hook up. Dit is trouwens onze duurste camping van de vakantie: 50 dollar per nacht!
Als we alles geinstalleerd hebben lopen we een 10 minuten naar het centrum van Cody. Het is ondertussen bijna 17.00 uur en we hebben honger! We lopen voorbij Irma's Hotel (vernoemd naar de jongste dochter van Buffalo Bill), en het trekt ons wel: een volledig in western style opgetrokken hotel/restaurant waar de meeste mannen met cowboyhoed en laarzen aan lopen. De bar heeft roodlederen krukken en glazen wanden achter de whisky flessen. We wait to be seated, en al snel hebben we een mooi plekje. We kunnen deelnemen aan het buffet, maar beide kiezen we iets a la carte. John neemt een grote, sappige steak en ik kies voor een halve portie baby back ribs. Zelf mogen we een salade samenstellen bij de salad bar.
Al snel krijgen we ons eten:  jammie! De lekkerste ribs die we ooit gegeten hebben.
2 ribbetjes verder zit ik bomvol, maar John lust zijn en mijn eten helemaal op.
Na het eten kijken we voor het hotel naar de shoot out. Leuk, maar wel ietsie te toeristisch voor ons. Rond 18.45 lopen we terug naar de camper om onze rugzak en camera op te halen voor de rodeo. Van het AA forum weet ik dat het bij de rodeo erg koud kan worden, dus kleden we ons goed aan en nemen extra kleding mee. Ook via het forum weet ik dat we bij de rodeo op de achterste tribune moeten gaan zitten: hier zit je boven de cowboys die op hun bulls klimmen. om half 8 lopen we naar de uitgang van de camping, waar al snel de bus verschijnt die ons naar de rodeo brengt. Voor 5 dollar p.p. brengt en haalt hij ons. Prima vinden wij.
Eenmaal daar lopen we naar de achterste tribune en om 20.00 barst het los. Zo, wat een actie! Gevaarlijk zeg, wat die mannen uithalen. Er is een onderdeel bullriden en een onderdeel freestyle, waarbij de mannen de stieren een bepaalde tijd moeten ontwijken. Nou, sommige weten de stier dus niet te ontwijken, met een worp door de lucht als gevolg. We hebben een leuke avond die tot zeker 22.00 u duurt. Hierna stappen we in de bus terug met een speciaal verzoek voor de chauffeur: er zit tussen de rodeo en de camping in een bar, Cassies, waar ze aan line dancen zouden doen!
Dat willen wij weleens zien! De chauffeur vindt het geen probleem ons er daar uit te laten dus een 10 minuten later staan we in een cowboy bar met een bandje. Er wordt veel gedanst maar helaas geen linedancing! Jammer, ik had graag zo'n dansje gedaan. We drinken een biertje en spelen wat spelletjes pool.
Ook staat er een programma over het WK aan, maar helaas geen fragmenten van Nederland - Spanje van gister.
Rond half 12 lopen we een half uurtje terug naar de camper. Hier proberen we nog online kaarten te scoren voor de Counting Crows die 14 november naar de HMH komen, maar het wil niet lukken. Ondertussen is het half 1, het was een lange dag, dus die kaarten proberen we morgen nog wel een keer.

Gereden afstand: 180 mijl
Tijd die we er over gedaan hebben: 7.5 uur
Overnachting: Ponderosa Campground, #55
Temperatuur: ongeveer 16 graden

Dag 15. Vr. 13 juni. Yellowstone

Vannacht hebben we af en toe slecht weer gehad. We werden wakker van harde wind en regen. Helaas hebben we geen Grizzly gespot, ook niet toen we om 7u uit ons bedje stapten. Jammer, maar ik kan nu al zeggen dat het een top dag zou gaan worden.
Na het opfrissen en ontbijten met een yoghurtje zijn we om 7.45 vertrokken met als doel het Noorden van het park, Mammoth Hot Springs. Rond 8.15 kwamen we bij de road work rond Norris. Heel even moesten we wachten, maar al na een paar minuten kwam de pilot car om ons door de werkzaamheden te begeleiden. Het waren twee stukken maar na een kwartier of wat waren we er voorbij.
Een paar minuten later zien we voor ons een grote opstopping van auto's en mensen met camera's die zenuwachtig in de rondte lopen. Dat betekent wildlife!!
We hebben de camper langs de kant gegooid en ik ben met de camera uitgestapt. John kon van achter het stuur met de verrekijker mee kijken. Camera aan, scherpstellen.. En bingo!!! Een vallei met een kronkelend riviertje er doorheen. Ik zie een Coyote knabbelen aan het kadaver van een Elk. Fascinerend zeg. Af en toe kijkt de Coyote op en kijkt ie wat om zich heen, maar meer dan dat hangt ie met zn kop in de Elk. Wat super om dit te zien. Na een minuut of 10 besluiten we weer door te rijden, maar wat te gek dat we dat hebben gezien.
Nog geen 100 meter verder staat er ineens voor de camper een zwarte beer midden op de weg. Nog beduusd van de coyote ben ik niet snel en scherp genoeg om de beer goed op de foto te krijgen. Toch een paar mooie plaatjes geschoten voordat de beer de struiken in struint. Wow, dat is te gek zeg!! Een coyote knabbelend aan een kadaver én een zwarte beer!
Een paar minuten later weer een opstopping.. Het zal toch niet!
We zien 50 meter voor de happening een pull out waar we mooi veilig de camper kunnen parkeren. Samen en bewapend met verrekijker en camera lopen we naar de mensen die staan te kijken. Ik zie al snel een echtpaar staan met telelenzen, en aangezien er op het AA forum vaak wordt gesproken over telelenzen in combinatie met wolven, trek ik de conclusie dat het weleens wolven kunnen zijn.
Ik vraag het voor ik door de camera kijk aan de vrouw achter de telelens..
'Its a grizzly mom with two little ones'... :|
We hebben staan genieten zeg. Een prachtige, gigantische beer met twee donkere, schattige mini beertjes. Ze dollen wat, gaan vaak overeind staan en rennen door het gras. Mama beer springt over een riviertje en we zien dat de kindjes in eerste instantie niet durven, proberen om te lopen, maar als moeder ongeduldig achterom kijkt waar ze blijven, wagen ze zich toch over het riviertje. Al plonzend komen ze aan de overkant waar ze zich weer bij hun moeder voegen. Ik blijf maar foto's schieten. Thuis zien we wel hoe of wat.
In een half uur tijd zien we ongeveer alle hoogtepunten van dit park op wildlife gebied. Onze dag kan niet meer stuk.
We kletsen er nog flink over na, totdat we om 9.15 al bij de camping aankomen. Lekker vroeg, in de hoop een plek te bemachtigen. Gelukkig zijn die er nog en een half uurtje later staan we op onze plek. We hebben honger gekregen van al die verrassingen van vanmorgen, dus we besluiten tosti's te maken van het niet zo lekkere, veels te dure brood dat we gister hebben gekocht. Als tosti fungeert het brood prima! Hierna besluiten we de Noord uitgang te nemen om net buiten het park het 'plaatsje' Gardiner te bezoeken. Het zijn vooral toeristische winkeltjes en hotels en motels, maar we vinden er wel een koffietentje met internet. Onder het genot van een grote kop koffie kunnen we eindelijk de blog weer bijwerken.
We zitten hier uiteindelijk anderhalf uur. Rond 13.00 u vertrekken we weer uit Gardiner. Even rijden we langs de plaatselijke school hier, omdat op het sportveld voor de school heel veel Elk staan te eten en liggen te luieren. We zijn op de campground gewaarschuwt voor deze groot uitgevallen herten, want ze krijgen rond deze tijd hun baby's en die verstoppen ze ergens in het struikgewas. Als je dan gaat wandelen, en de moeder ziet van een afstand dat je te dicht bij een verstopt kindje in de buurt komt, dan valt ze je aan.
We blijven dus maar op enige afstand van deze mooie, grote beesten. Eenmaal terug in Yellowstone rijden we naar de Mammoth Hot Spring Terrace, waar water sijpelt uit verschillende bronnen, die een terrasvormig residu achterlaat. Wit/bruinachtig. Het is mooi, maar stinkt vooral naar rotte eieren. Helaas zijn veel van de bronnen opgedroogd, waardoor we redelijk snel zijn uitgekeken. Hierna besluiten we een stuk weg, de bovenste horizontale lijn van  de 8- vormige weg te rijden. Hier komen we morgen ook, maar we willen morgen in één keer naar de Lamar Valley rijden in de hoop wildlife te spotten. We dachten dat als we nu de weg tot aan Tower Roosevelt rijden, we tijd hebben om te stoppen als we iets moois zien.
We stoppen voor een groep bizons! Dat vinden we zulke gafe beesten. Er ligt een groep in een veld, en ik loop er tot op zo'n 200 meter naar toe, maar gezien de enorme kop en horens die ik bij het voorste mannetje zie, besluit ik maar terug te lopen en de mooie foto van een bizonkop maar achterwege te laten. Misschien staat er morgen nog wel één langs de weg, dan kan ik vanuit de camper een foto maken.

In 1988 heeft een zeer grote brand een groot deel van Yellowstone verwoest. In het Zuiden van het park is hier niet zoveel van te zien en waar het te zien is, komen de nieuwe bomen al ver boven de grond uit. In het Noorden is dit wel anders: hele stukken berg, vele hectaren, zijn verbrand. Nog steeds staan en liggen er verkoolde bomen, zonder dat er nieuwe bomen voor in de plaats groeien. We zijn benieuwd hoelang het zal duren voor deze vlaktes weer bos zijn.

Als we weer terug zijn in Mommoth Hot Spring Village lopen we langs de winkel, het restaurant en het hotel. Wat een mooie gebouwen staan hier! Dat is een bezoek aan deze Village al waard vinden we. We proberen te bellen naar de camping van morgen: in hun policy staat dat als je na 4pm aan komt, je dat aan hen moet laten weten. Aangezien we morgen Beartooth highway willen rijden, weten we niet hoelaat we in Cody aan zullen komen. We willen dus laten weten dat we hie dan ook op hun camping zullen overnachten. Helaas lukt het niet ze te pakken te krijgen, dus we zullen het morgen in Cook City, onderweg ergens, nogmaals proberen.
Dan keren we terug naar de camping waar we om 16.00 aankomen.
We hebben nog/weer/al honger dus we beginnen met een tomaten soepje met geroosterde bagels. Hierna schil ik een zoete aardappel die we koken. Een uurtje later bakken we de gekookte zoete aardappel, samen met wat kipnuggets en champignons. Kool salade on the side maakt de maaltijd compleet. Het was weer heerlijk!
Vuur stoken zit er niet in aangezien het erg hard waait.
Over het weer gesproken: het is heerlijk. Veel zon, een goede temperatuur maar wel met een fris windje. Zoals gezegd heeft het vannacht geregend maar dat is geen probleem natuurlijk! Wel ligt er op verschillende plaatsen nog aardig wat sneeuw, al denken we dat dit de komende weken snel zal verdwijnen.
Zo nog een potje yatzeeen en morgen vroeg op om wildlife te spotten!

Gereden afstand: tot de camping: 34 mijl, rest van de dag 50 mijl
Tijd die we er over gedaan hebben: tot de camping: anderhalf uur (incl. Wildlife stops)
Overnachting: Mammoth hot springs campground, #19
Temperatuur: 20 graden, fris windje

Dag 14. Do. 12 juni. Yellowstone

Vanmorgen ging we de wekker om 7.45. We hadden een redelijk druk programma. Vanavond slapen we in Canyon Village, wat aan de Oostkant van de 8-vormige weg gelegen is. Om daar te komen zullen we het middelste streepje van de 8 over gaan en onderweg stoppen waar we het de moeite vinden.
Na ons vertrek uit Madison om 8.30, na het lozen van het vuil water en het aanvullen van schoon water, is onze eerste stop bij de Artists Paintpots. Eerst een leuke en korte hike door bosachtig gebied voor we komen waar we moeten zijn: een soort stenen plaat met de meest prachtige kleuren die door bacterien worden veroorzaakt. Er loopt een boardwalk over en langs, en als we een heuvel opkomen zien we de paintpots: dikke witte blubber, viezig geluid overigens, die in bellen aan de oppervlakte verschijnen. We staan hier even geamuseerd bij te kijken voor we weer doorlopen naar de camper.
Een paar mijl verder is de tweede wandeling aan de beurt: Norris Geyser Basin, waar onder andere de Steamboat Geyser zich bevindt. Deze, je raadt het al, fluit. Nadeel is dat deze geiser niet te voorspellen is: om de vier dagen kan, eens duurde het 50 jaar voor hij weer van zich liet horen. Als wij er staan stoomt ie verschrikkelijk, maar op een paar uitbarstingen met water tot een 3 meter hoog na gebeurd er niets.
We vinden het een leuke wandeling die ons verder brengt langs meerdere geisers en poeltjes. Ook gaan we een stuk door het bos, dat vinden we altijd leuk.
Eenmaal in de camper zetten we koers richting de camping, het is bijna middag en we hebben op een yoghurtje en een halve banaan na niets gegeten. Het brood is op, dus dat willen we in Canyon Village kopen zodat we op de camping kunnen lunchen. In Canyon Village zijn weer alle voorzieningen aanwezig. Eerst brengen we een kort bezoek aan het Visitors Centre waarna we naar de giftshop/cafetaria gaan. Hier shoppen we wat, drinken we een kop koffie en halen we brood.
Als we bij de camping aankomen, blijkt ook deze volgeboekt te zijn, met wederom bijna 300 plaatsen. We registreren ons en rijden naar ons plekje. Hier lunchen we en rond 13.00 beginnen we aan het middagprogramma van vandaag: een bezoek aan de Grand Canyon of Yellowstone. Eerst rijden we naar Uncle Tom's trail. Laat ik eerst zeggen dat in deze grand canyon twee grote watervallen zijn: de Upper en Lower falls. Upper falls is 33 meter lang en Lower falls 94 meter.
Bij Uncle Tom's trail aangekomen lopen we eerst via een korte trail naar een uitzichtpunt op de Upper falls. Prachtig en wat een geluid, ook al staan we op behoorlijke afstand van de waterval.
Dan is het tijd voor Uncle Toms's trail. Iets meer dan 320 treden brengen ons naar een punt 3/4 de canyon in, vanwaar een prachtige overview is op de waterval. Aan het begin van de trail staat vermeld dat mensen met hartproblemen of mensen die last hebben van hun ademhaling, de trail beter niet kunnen doen. Nou, ik kan je vertellen dat als je hoogtevrees hebt, je je moet afvragen of deze trail wel iets voor je is. Ik heb geen hoogtevrees en toch was het behoorlijk spannend om via een metaal gevlochten trap (waar je door de treden heen de diepte in kijkt), de canyon in te lopen. Het naar beneden lopen ging behoorlijk vlot. Onderaan gerelaxed bij het mooie uitzicht op de Lower falls. Eenmaal uit-gerelaxed zijn we weer naar boven gelopen. Dat was best pittig! Gelukkig zijn er onderweg wat platte stukken gemaakt zodat we even konden uitpuffen. Nat van het zweet kwamen we uiteindelijk aan bij de camper. Beide een tevreden gevoel: Heerlijk die lichamelijke uitputting en die geestelijke verwennerij samen in 1 hike, dat is waar we van houden!
Hierna rijden we met de camper naar Artist Point, vanwaar een prachtige view is op beide watervallen en de mooie canyon waar ze zich in bevinden. Hierna gaan we de andere kant van de rim bekijken en rijden we de North Rim Drive. Hier stoppen we nog bij Grand View en bij Inspiration point, beide mooi, maar tippen niet aan de eerdere hike die we gedaan hebben. We keren terug naar de campground, waar we een wasje willen draaien en waar een douche zeer welkom is. Om 16.00 u komen we daar aan. Bij de camping is een groot gebouw waar we kunnen wassen en douchen, wat we ook gretig doen. Tijdens het wachten op de was drinken we nog een kop koffie. Om 17.15 is de was weer schoon en droog, net als wij. We besluiten wat eten te halen in plaats van te koken en een uurtje later zitten we op de camping in de camper een lekker burgertje te eten.
Hierna is het natuurlijk weer tijd voor een fikkie, dus installeren we ons buiten met een biertje. John maakt een wandelstok voor me, dus die is daar wel zoet mee. We kletsen wat met twee mannen naast ons, waarvan één leraar is. Wist je dat ze hier al vanaf 30 mei zomervakantie hebben?! Half augustus gaan ze weer naar school. Gemiddeld hebben de kinderen in de VS 180 dagen vrij in de zomer! Leuke baan leraar in de VS (of zouden ze hier niet doorbetaald krijgen?)
Anyways, we zitten lekker te relaxen bij het vuur.

Morgen gaan we vroeg op pad, ik denk dat we rond 8 uur zullen vertrekken. Het wordt spannend want we hebben geen reservering voor morgen nacht en aangezien de campings tot nu toe allemaal volgeboekt waren, zijn we benieuwd!

Ps. Er rijden heel veel rangers heen en weer nu op de camping: er is hier vanmorgen een Grizzly gespot.
Wij gaan zo denk ik lekker in de camper zitten (met de camera bij de hand uiteraard) ;)

Gereden afstand: 40 mijl
Tijd die we er over hebben gedaan: 9 uur
Overnachting: Canyon Village Campground, #I186
Temperatuur: 23 graden en een beetje bewolkt

Dag 13. Wo. 11 juni. Grand Teton - Yellowstone

Deze morgen waren we om 7.30 wakker, na al het gebruikelijke vertrokken we om 8.15, en geen spoor van de twee dames die op ons plekje azen.
We rijden nog even langs Willow Flats om wildlife te spotten maar helaas.
Dan gaan we in 1 ruk naar Yellowstone. Eenmaal in het park stoppen we eerst om te springen in de sneeuw! Niet gehad in Nederland afgelopen winter, en hier ligt genoeg! Hierna stoppen we bij de Lewis Falls. Het is hier prachtig en vooral fris! Truien en jas aan voor we naar buiten gaan.
We hebben voor de komende nacht een reservering bij Madison Campground, wat een beetje in het Westen van het park ligt. We kunnen dus gelijk naar Old Faithful, wat in het Zuidwesten ligt (wij komen binnen via de Zuid ingang). We hebben een planning gemaakt hoe we dit grote park zullen bezoeken. De hoofdweg door het park, die de vorm van een acht heeft, is ongeveer 220 km lang, met overal bezienswaardigheden. We hebben 3 dagen, dus we hebben keuzes gemaakt. Voor vandaag staat het ZuidWesten op het programma. Eerst stoppen we bij Old Faithful. Een geiser die zijn naam dankt aan de voorspelbaarheid van uitbarsten.
Aangekomen om 11.00u, parkeren we de camper op een parkeerplaats zo groot als bij de Efteling ongeveer. Dan is het eerst zoeken naar het Visitors Centre, want er staan hier heel wat gebouwen. Verschillende lodges, hotels, restaurants, gift shops, etc. Als we eenmaal de Visitor Centre hebben gevonden blijkt het een heel mooie te zijn. Veel informatie en vooral aan de kinderen, junior rangers, is hier gedacht. In het Visitors Centre zien we dat Old Faithful over een half uur zal uitbarsten, give or take 10 minuten.
We gaan net als honderden anderen op één van de bankjes zitten, en wachten we tot het zover is. Het is heerlijk weer, al is een jas niet overbodig.
Als de geiser eenmaal gaat spuiten horen we aan alle kanten de 'oehs' en 'ahhs'..
Na anderhalve minuut is het alweer voorbij. En eerlijk gezegd.. Ik had er stiekem meer van verwacht..
Evengoed blijft het een spectaculair natuursverschijnsel wat het bijzonder maakt. Hierna lopen we achter Old Faithful langs om een rondje te hiken langs allerlei stomende geisers en rustige poelen, sommige met prachtige kleuren. Ze hebben een boardwalk aangelegd zodat de mensen de grond rond de poelen niet aantast. Wel zie je overal bizon pootjes en mest, want de natuur laten ze hier zoveel als mogelijk de gang gaan. We begrijpen wel dat deze beesten rond de geisers struinen: de winters zijn hier barkoud en de stoom van geisers, en in sommige gevallen de geisers zelf lijkt me, dienen prima als kacheltje voor de bizons.
Er zijn tal van poeltjes en geisers waar we langslopen maar op de helft van de route is de mooiste: Morning Glory Pool! Wouw, kleuren van bruin, geel, naar blauw en groen achtig in de kern. Hier pauzeren we wat en genieten we van dit mooie verschijnsel. De weg terug is of via een fiets/wandel pad of dezelfde weg terug zoals we gekomen zijn. We kiezen om via het fiets/wandel pad terug te lopen. Hier zien we nog wat mooie poeltjes en een ranger die bij 1 poel bezig is om stenen en takken uit een poel te halen die daar door mensen in zijn gegooid. Spullen, zelfs muntjes voor geluk, die in de poelen en geisers worden gegooid, verstoren de bacterieën huishouding, die verantwoordelijk zijn voor onder andere de mooie kleuren, wat tot gevolg heeft dat poelen veranderen in dorre, kleurloze waterputten. Wat ongelofelijk zonde, en wat bizar dat mensen dit gedrag desondanks blijven vertonen.
Na deze wandeling van 4.4 km lunchen we na een bezoek aan de gift shop in de camper en vertrekken we rond half 3. Hierna bezoeken we de Grand Prismatic Spring, die hoog op mijn lijstje stond. Op de boardwalk er omheen zie je de prachtige kleuren die deze spring heeft niet goed, maar het is wel mooi, zeker met alle stoom die er vanaf komt. We worden door een gids gewezen op een (niet officieel) pad langs de weg omhoog. Eenmaal aan de top is een mooie overview op de spring. Als we echter omhoog lopen zien we op het 'pad' een bordje dat het verboden toegang is omdat ze proberen de natuur hier weer grip te laten krijgen op het drooggevallen, door mensen gecreëerde pad. Ik vind dat we dat moeten respecteren en dus lopen we niet verder, helaas pindakaas..
Ik weet dat er nog een andere wandeling is waarbij we na een stuk ook omhoog kunnen, van het pad af, om de Grand Prismatic Spring te zien, maar we besluiten door te rijden. We willen ook graag de Fountain Paint Pot zien en bovendien zijn we ook op vakantie om te relaxen, dus we willen niet te laat op de camping aankomen. Zoals gezegd rijden we naar de Fountain Paint Pot, waar het al behoorlijk stinkt naar rotte eieren. Het is wel mooi! Pruttelende modder die in bellen aan de oppervlakte verschijnen. Ook hier doen we de boardwalk wandeling rond deze modderpoel en de andere aanwezige spuitende geisers, sommige maken overigens flink wat geluid!
Hierna, trouwens met hier en daar korte stops om de mooie bizons te fotograferen, zetten we koers richting Madison Campground. Deze blijkt vol te zijn, met iets van 280 plaatsen, dus we zijn weer blij dat we hebben gereserveerd. We hebben een mooie plek op de tweede loop. Wel waarschuwt de dame bij het inchecken voor bear activity, dus etenswaren en alles met geur goed opbergen.
Om 17.00 uur staan we op ons plekje en genieten we een uurtje van de rust en stilte om ons heen. Om 18.00 beginnen we aan het eten. Op het menu vanavond: Hash Browns, rösti's dus, met sirloin steak en een heerlijke salade.
Met de buikjes vol gooien we nog wat blokjes hout op het vuur.
Morgen gaan we naar het Oosten van het park, waar we onder andere de Grand Canyon of Yellowstone zullen bezoeken.

Gereden afstand: 84 mijl
Tijd die we erover hebben gedaan: totaal iets minder dan 9 uur.
Overnachting: Madison Campground, #52
Temperatuur: 22 graden met zon en een fris windje

Dag 12. Di. 10 juni. Grand Teton

We hadden geen wekker gezet en om 9 uur waren we wakker, mooie tijd vonden we zelf.
We hebben ontbeten en zijn om 10.15 begonnen aan de dag van vandaag. Op het programma stond het Noorden van het park en van daaruit zouden we wel zien wat we gingen doen. Eerst zijn we naar de visitors centre bij Colter Bay langs geweest, wat erg leuk was. Vooral de aandacht die hier wordt gegeven aan de eerste bewoners van het gebied, de indianen, is erg interessant en leuk.
Hierna zijn we verder Noordwaarts gereden en zijn we gestopt tussen Grand Teton en Yellowstone in. Hier en daar nog hopen sneeuw langs de kant van de weg. Ook is hier Lizard Creek campground, vandaar dat deze dus nog gesloten is, denken wij.
Eenmaal weer op de weg terug naar het zuiden zijn we gestopt bij Jackson lake overview, wat we erg mooi vonden. We hebben hier even lekker buiten gezeten en genoten van de omgeving. Hierna zijn we naar Oxbow Bend gereden in de hoop wat wildlife te zien. Geen beren of Moose, maar wel trompetzwanen, pelicanen met jongen, en een otter in het water!
We wilden graag een korte hike doen en die vonden we net buiten het park. We hebben de uitgang genomen bij de Moran entrance en zijn buiten om het park gaan rijden wat overigens net zo mooi was! Na een tijdje zagen we een grote ranch met veel runderen, maar even later bleek er een enorme kudde wilde bizons naast de ranch te lopen. We zijn gestopt bij een parkeerplaats en hebben genoten van deze enorme beesten. Ook lagen er wat hert achtigen bij die ze volgens mij Pringhorns of iets dergelijks noemen. Samen met de Bizons lagen ze heerlijk in de velden met mooie gele bloemetjes.
Hierna zijn we naar de korte, heel kort bleek later, hike gereden: Cunningham Cabin. Slechts een paar 100 meter vanaf de parkeerplaats stond een houten huisje waar 1 van de eerste bewoners van Grand Teton hebben gewoond. Leuk om te zien, niet spectaculair. Wel het uitzicht wat deze mensen hadden trouwens, maar wat moet het leven zwaar zijn geweest.
Na deze korte doch leuke wandeling zijn we richting de Moose junction gereden, waar de andere ingang van het park is (deze ingang hadden we gister vanuit Jackson). Voor de ingang zijn we eerst linkaf geslagen, naar de Craig Thomas Discovery and Visitor Centre. Een visitors centre dat met enorm veel kapitaal in elkaar is gezet, maar dat is er dan ook duidelijk aan af te zien. Werkelijk prachtig. Veel informatie en zeker voor kinderen heel leuk. Zo kun je aan de huiden en haren voelen van de dieren die in het park leven, en er is een erg mooie film over het park, die zeker de moeite waard is.
Bij een ranger informeren we naar Mormon row, waar het is en of het met de RV te berijden is, gezien de mogelijke conditie van de weg. Dat is mogelijk volgens de ranger en dus zetten koers naar Mormon row, waarvoor we een stukje terug moeten vanwaar we vandaan kwamen. Mormon row staat voor de overblijfselen van wat ooit een gemeenschap is geweest van de Mormomen. Deze groep mensen waren de eerste mensen na de indianen die Grand Teton bezochten. Echter vestigden deze mensen zich als eerste definitief in het gebied, terwijl de indianen nomadisch leefden en verhuisden zodra de voorzieningen minder werden of het weer te slecht.
Van de huizen die er ooit gestaan hedden, waren er nu nog maar een paar over, waaronder een roze stenen huis, een grote schuur en een paar kleine schuurtjes. Prachtig hoe ze afsteken tegen de grote Tetons op de achtergrond. Mooie foto's geschoten, ook van de Prairie Dogs die er met zn 100 000 - en wonen, we vinden ze erg grappig. Een mevrouw aldaar wijst ons erop dat er een nest met vosjes is onder één van de schuurtjes. Het is dan ook verboden tussen de huisjes te wandelen, zodat de moeder vos rustig haar kroost kan grootbrengen. Wel hebben we een prima uitzicht op de ingang van haar nest/hol, en al snel zien we mama vos de benen nemen. Even later duiken er drie baby's op die nieuwsgierig een kijkje komen nemen! Wat lief.. We blijven ongeveer een half uurtje kijken voordat we weer verder gaan. Nu nemen we de ingang bij de Moose entrance, en zetten we koers richting de camping, eerst tanken we nog bij de lodge bij Signal Mountain,  3.79 per gallon, en zijn we om 15.45 u bij de camper. Daar zetten we de warmwaterpomp aan om te gaan douchen, ruimen we de camper een beetje op en na het douchen vertrekken we alweer. Niet voordat twee dames met de auto stoppen bij onze plek.. Ze kijken op het kaartje met de clip, en komen naar de camper. John in zijn onderbroek dus ik deed het woord maar. De vrouw wil weten hoelaat we morgen van plan zijn te vertrekken, want zij willen morgen graag op deze plek staan. Ik overleg met John en antwoord daarna dat we om 9.00 uur zeker wel vertrokken zijn. 'O' zegt de vrouw.. Of we niet misschien wat eerder kunnen vertrekken? Ietwat verbaasd over die brutale vraag heb ik herhaald dat we alleen konden zeggen dat we uiterlijk 9.00u weg zouden zijn. Nou ja, wat zeggen ze.. 'Een brutaal mens heeft de halve wereld?'
Na deze encounter gaan we eerst dumpen en water halen hier op de camping, waarna we een hapje eten in de Grill bij de lodge, erg lekker: John een lomberjack burger en ik een seasar salade. Frietjes delen we. Reden voor dit vroege dinner: wildlife spotten! Rond 19.15 zitten we alweer in de camper en stoppen we bij Willow Flats. Hier hadden we vanmorgen al Elk gespot, en alle wandelingen hier zijn afgesloten in verband met bear activity. De parkeerplaats kijkt uit op deze wandelpaden, dus de ideale plek om al deze bear activity te spotten. In een heerlijk avondzonnetje zitten Arendsoog en ik (John is een echte dierenspotter, van Moose tot Prariehondje, hij ziet alles..) klaar met onze verrekijker en fototoestel.. Een uur later.. Op een paar vogels na, niets! Oke oke, kuipstoeltjes de camper weer in en hoppa naar Oxbow bend waar het knetterdruk is. Hier zal het dan wel gaan gebeuren.. Nou, op een paar Elk en een Bever (!!!) na, weer niets. Geen beren, geen moose..
Dan maar weer even terug naar Willow flats om dan in ieder geval de zonsondergang op de foto te zetten ( nu een stuk interessanter dan gister..)
John maakt foto's en ik tuur wat met de verrekijker over de velden.. Ineens zie ik wat uit de bosjes komen.. 'Huh, is dat nou een Bizon?' Ietwat verschrikt roep ik John, maar meteen zie ik alle andere dierenspotters zich geschrokken en enthousiast naar me omdraaien.. 'oh, no, no bear no bear..' John komt er aan maar ik heb het dan al gezien..het is een Moose!!
Toch maar even tegen die andere mensen zeggen en snel komen ze kijken. Even door onze verrekijker spieken en iedereen is zo blij als een kind. Super leuk! Al snel is het druk om ons heen, maar helaas verdwijnt de Moose langzaam in het struikgewas. Dan kijk ik nog 1 keer en zie ik een licht bruin Moosje achter haar aanlopen. Ahh lief!
Tevreden keren we terug naar de camping waar de nog even het vuur opstoken tegen alle killer muggen hier. Zo naar bed, 22.00u, want morgen wordt het een drukke dag in Yellowstone!

Gereden afstand: 98 mijl
Tijd: hele dag
Overnachting: Signal Mountain campground
Temperatuur: 22 met af en toe een bui.

Dag 11. Ma. 9 juni. Wilson - Grand Teton

Vanmorgen werden we om half 9 wakker, ik voelde me al een stuk beter dan gister gelukkig.
We hebben gedouchd, ontbeten en rond 10.15u reden we weg op de camping, die we erg mooi vonden. Om 11 uur reden we het park binnen. Meteen al prachtig. Uitgestrekte velden waar we meteen al hertjes zagen lopen. Vooral de enorm ruige besneeuwde bergen die zich achter de velden bevinden, zijn geweldig.
We zijn op een rustig tempo het eerste stuk van het park doorgereden, wat erg goed georganiseerd is, op zoek naar een camping voor de komende nacht. In dit park geldt een first-come-first-serve principe, dus wie het eerst komt, wie het eerst maalt. We hadden bedacht de eerste nacht op Jenny Lake campground te gaan staan, en de tweede op Lizard Creek, die Noorderlijker ligt. Jenny Lake campground bleek tent only te zijn, en Lizard Creek was nog gesloten (13 juni open). Door de ranger werd ons aangeraden naar Signal Mountain campground te gaan. Hier aangekomen legde een jongedame ons uit dat op loop 1 electriciteit was en op loop 2 en 3 zou niets zijn, behalve een toiletgebouw. Op iedere loop waren plekken aan het water en plekken meer in het bos. Kosten: 22 dollar zonder voorzieningen en 45 dollar met electriciteit :|
Dat is duur zeg! Bij de meeste Nationale Parken staan we tussen de 12 en 20 dollar. Na bestudering van de andere campgrounds hier zagen we dat dit de goedkoopste is: andere campgrounds kosten ongeveer 60 dollar per nacht. We hebben gekozen voor een plek zonder voorzieningen.
We konden zelf een plekje uitzoeken waar nog geen reserveringskaartje onder de clip zat, een formulier invullen en dan de plek claimen door een papiertje onder de clip te doen.
Al snel zagen we dat de plekken aan het water veelal vergeven waren. Andere plekken waren te schuin of te kort, maar toen zagen we een mooie plek! #49, EN aan het water. Lucky us! Papier ingevuld en gelijk besloten hier 2 nachten te blijven. We rijden dan morgen wel naar het noorden van het park en weer terug.
Na onze installatie hebben we ons naar het Visitors Centre begeven bij Jenny Lake. Heel klein maar fijn. Alles is van hout en helemaal gericht op trails en bezienswaardigheden rond Jenny Lake. Hier hadden we een mooie wandeling gepland staan: we zouden half om Jenny Lake lopen, daar hiken naar 'the hidden falls' en dan zouden we met de ferry weer terug gaan naar het visitors centre. Ik denk dat die tocht met pauzes ongeveer 3 tot 5 uur in beslag zou hebben genomen. Helaas helaas voelde ik me nog steeds niet heel goed, en kon ik het niet opbrengen zon wandeling te doen. We hebben bij de ranger gevraagd of er ook korte hikes waren rond het meer, en 1 daarvan hebben we gelopen, namelijk naar de Moose lakes. Een tocht van 1 mijl heen en weer terug. Totaal was het een uur lopen. In het begin liepen er nog veel mensen met ons mee op, die waarschijnlijk de route gingen lopen die wij eigenlijk ook zouden doen. Wij sloegen op een gegeven moment af naar links om naar de Moose lakes te gaan. Liepen we daar helemaal alleen op een paadje in het bos.. Pff gaat mijn hartslag toch weer flink omhoog.. Gelukkig heb ik een berenfluitje ;) heel spannend blijf ik dat vinden. Ik heb me geloof ik iets te veel ingelezen op enge beren verhalen.
Eenmaal bij de meertjes aangekomen, prachtig overigens, hadden we ook zicht op een paar watervallen. Mooi meegenomen! Daarna zagen we een grote roofvogel in een boom zitten, we denken een (bold) eagle, die met die witte kop en vleugels. Tof!
Ik zat meer naar de heuvels en bosjes om me heen te kijken, dus ik wilde wel weer terug. Net toen we wilden teruglopen zag John haar ineens!!!
Een Moose, wouwie, ook die stond op ons lijstje. Met de verrekijker en zoomlens konden we haar goed zien. Eerst stond ze even te piesen (10liter of zo), waarna ze zich naar het water bevond. Helaas was ze linksvoor erg kleupel, dus lopen kon ze niet zo goed. We hebben een tijdje verwonderd naar de Moose staan kijken, totdat we besloten terug te gaan.
Toen we eenmaal terug waren bij de camper, zijn we een stukje verder het park in gereden. Helaas verder geen wild gezien. Wel een bezoek gebracht aan een kapel in het park: chapel of the sacret heart. Mooi houten gebouw en binnen een prachtig glas-in-lood raam. Uitendelijk waren we om half 5 terug op de camping waar we eerst een wandelingetje naar het water hebben gemaakt. Vanaf onze plek is het via ons eigen (en van een paar beren?) paadje naar het water. Wederom met prachtig uitzicht op de Grand Tetons en mt Moran. Su-per. Hier hebben we heerlijk gezeten en wat gekletst met een Amerikaans echtpaar, die overigens jaloers waren op onze plek: ze kwamen hier vaak en #49 was hun lieverlingsplek :)
Hierna hebben we een fikkie gestookt met de fire sticks die John gister voor me heeft gekocht (wilde ik zo graag hebben).. Het vuur houdt ook de talloze muggen een beetje op afstand. Ik lees wat in mijn Agatha Christie en John in de Parken Gids van National Geographic. Dan maken we ons eten op de bbq: turkey burger met hash browns en tomaten salade. Ook dit keer weer goed gelukt. Na het eten pakken we onze stoeltjes en gaan we bij het water zitten om de zonsondergang te zien.
Ik weet niet wat al die reizigers meemaken, en wat ze verstaan onder een zonsondergang (lees ik veel over op het AA forum en in andermans blogs), maar wij zitten nu al drie of vier avonden klaar voor die zonsondergang.. Maar het wil maar niet lukken. Of er zijn wolken, of er is stof, of er gebeurt gewoon niets. Conclusie: bij ons in Hellevoet hebben we ze beter gezien. Maar wie weet en komt het nog!
Weer terug bij de camper gelijk weer het vuur aan tegen de muggen. Ik lees Agatha uit die vervolgens op het vuur gaat (boek viel uit elkaar), en schrijf ik dit verhaal.
Hopelijk ben ik morgen weer helemaal het vrouwtje, want het zou wel leuk zijn nog een wandeling te doen in het mooie Grand Teton.

Gereden afstand: 70 mijl
Tijd die we er over gedaan hebben: uur naar het park
Overnachting: Signal Mountain Campground #49 --> aanrader!!
Temperatuur: 25 graden met een lekker windje

Dag 10. Zo. 8 juni. Dinosaur National Monument - Jackson, Wyoming

Over vandaag kan ik helaas niet veel vertellen. Ik werd vanmorgen ziek wakker. Pijn in mn buik, misselijk, hoofdpijn: we houden het maar op een klein griepje. Klein voordeel was wel dat er vandaag een lange rijdag op het programma stond. We hadden eerst gepland te overnachten tussen Dinosaur en Jackson in. Maar dat vonden we eigenlijk zonde van de tijd dus besloten we te kijken hoever we konden komen. Totaal ongeveer 300 mijl, ongeveer 500 km. Let wel, met de camper ga je niet zo hard, zeker niet over hoge bergen en diepe dalen, dus we waren er op voorbereid dat het een lange dag zou worden. En dat werd het!
Ik als een halfdood prairiehondje naar John de uber-bikkel.
Hij heeft maar liefst 10 uur gereden. Boodschappenstop in Grand Junction, tankstop in Pinedale en een scenic stop onderweg, maar verder gingen we aan 1 stuk door. Ik heb bijna de hele rit geslapen maar volgens John was het een prachtige route. Deels door een berg pass, maar ook uren op rechte stukken weg met ranches en besneeuwde bergtoppen. Ook zag hij veel motorrijders die moesten schuilen voor de heftige regenbuien die hebben gehad.
Op het laatst was het nog zoeken naar een camping, maar we  hebben er 1 gevonden. In Wilson, wat naast Jackson ligt. Nu hoeven we morgen nog maar een half uur te rijden tot de parkingang. Hopelijk voel ik me dan weer wat beter.

Gereden afstand: 339 mijl
Tijd die we over gedaan hebben: 10uur (incl. alle stops en zoeken naar een rv park)
Overnachting: Fireside Resort
Temperatuur: 20 met veel regen onderweg.